Terapie

Terapia EMDR

(Eye Movement  Desensitization and Reprocessing) – terapia odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych.

Terapia stworzona przez Francine Shapiro jest obecnie jedną z najprężniej rozwijających się form psychoterapii. Jest mocno ustrukturyzowana, łączy w sobie spojrzenie różnych podejść, a tym co ją wyróżnia jest aspekt neurofizjologiczny. Opiera się na Modelu Adaptacyjnego Przetwarzania Informacji ( Adaptive Information Processing Model). Zakłada on, że ludzie dysponują  fizjologicznym systemem przetwarzania informacji. Trauma zakłóca działanie układu nerwowego, a co za tym idzie blokuje przetwarzanie informacji o silnym ładunku pobudzenia. Sprawia to, że informacje przechowywane są w nieprzetworzonej przez mózg formie. Powoduje to aktywacje sieci neuronalnej wywołującej lęk, poczucie bezsilności, złość, cierpienie, a także zakłóca równowagę biochemiczną mózgu. Korzystając ze stymulacji bilateralnej ( ruch gałek ocznych, stymulacji dotykowej oraz dźwiękowej)) terapeuta jest w stanie poprawić komunikację pomiędzy półkulami  ( lewą – logiczna, a prawą – emocjonalną). W ten sposób pacjent jest w stanie dotrzeć do pierwotnych śladów pamięciowych związanych z traumą, a następnie przetworzyć je w adaptacyjny sposób. Skutkiem jest obniżenie lęku i powrót do równowagi emocjonalnej. Początkowo terapią ta była wykorzystywana do pomocy osobom ze zdiagnozowanym PTSD ( Posttraumatic Stress Disorder). Obecnie terapeuci EMDR pomagają osobom z bardzo szerokim spektrum trudności i zaburzeń.

Terapia polecana jest przez:

• Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA)
• Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) – polecana jako terapia łagodząca skutki traumy
• International Society for Traumatic Stress Studies (Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Stresem Traumatycznym).
• Ministerstwo Obrony i Lecznictwa dla Weteranów USA

Terapia poznawczo-behawioralna

Twórcą terapii jest amerykański psychiatra Aaron Beck. Pierwotnie została stworzona w celu  leczenia depresji, obecnie stosowana jest do leczenia zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości, zaburzeń odżywiania, uzależnień, zaburzeń psychotycznych, zaburzeń kompulsywno- obsesyjnych, schizofrenii, fobii. Podstawowym założeniem terapii jest przekonanie, że nasze myśli, emocje oraz zachowania wpływają na siebie wzajemnie tworząc wzorce zachowań. Pomoc potrzebna jest w sytuacji gdy niektóre przekonania lub wzorce są zakłócające i  należy zamienić je na bardziej adaptacyjne. Skuteczność tej formy pracy została wielokrotnie potwierdzona w badaniach klinicznych.

Terapia schematów

Twórcą tej terapii jest  Jeffrey E. Young. Jest to podejście integrujące nurty poznawczo-behawioralny, psychodynamiczny oraz Gestalt.  Bazuje ona na wczesnych nieadaptatyjnych schematach, czyli niszczących poznawczych i emocjonalnych wzorców zachowań. Każde dziecko posiada podstawowe potrzeby które niespełnione powodują powstanie schematów, są to bezpieczeństwo, kontakt z innymi, poczucie własnej wartości, autoekspresji, autonomii oraz stawiania granic. Sposobem na radzenie sobie nieadaptacyjnymi schematami są style radzenia sobie. Celem terapii jest pomoc pacjentowi w zaspokojeniu potrzeb podstawowych